Quantcast
Channel: De belevenissen van de Familie Fingal op Aruba
Viewing all 181 articles
Browse latest View live

Cuba: van rum tot sigaren. Deel 1: Havana

$
0
0

Cuba, het  land van de sigaren, de muziek, rum en oldtimers, stond al jaren op mijn "bucket list". Deze zomer is het er dan eindelijk van gekomen. Het land waar het kapitalisme langzaam het communisme verdrijft, maar waar Fidel nog steeds hoog in het vaandel staat en de tijd stil is blijven staan.

Na een zorgvuldige voorbereiding voor wat betreft route, vlucht, overnachtingen en bezienswaardigheden vertrokken we 09 juli 2017 voor maar liefst 3 weken naar Cuba voor een rondreis van West naar Oost over dit 1100 kilometer lange eiland.

Straatbeeld Havana Vieja


 Mooie opgeknapte koloniale gebouwen

We hebben genoten in Havana. We logeerden in zogenaamde "Casas Particulaires", bij mensen thuis. Zo heb je direct contact met de locale bevolking die je ook veel leuke tips kan geven. Natuurlijk hadden we ook diverse reisboeken aangeschaft en veel op internet opgezocht, zodat we heel gericht de stad konden bezoeken. Eigenlijk zou een rondreis door Cuba altijd hier moeten beginnen, omdat het echt heel typisch is wat je hier ziet. Ik wil jullie in de komende blogs enthousiast maken voor Cuba. Verwacht geen luxe, maar een prachtig land met afwisselend mooie steden en schitterende jungle. Het is boven verwachting mooi. Ik neem jullie per blog mee naar een andere stad of ander dorpje. Ik zou zeggen: zet wat Cubaanse muziek op, neem een Mojitto en leun achterover met je laptop. Veel leesplezier. 

 Bici taxi's ("fiets riksja's)

In Havana Vieja, zeg maar de oude binnenstad, is alles wandelend te doen. Er zijn 4 prachtige pleinen, waarvan de gebouwen door UNESCO op de wereld erfgoedlijst zijn geplaatst: Plaza de la Cathadral, Plaza des Armes, Plaza San Francisco en Plaza Vieja. Tussen deze pleinen door ligt de Calle Obispo, waar ondermeer de oude apotheek Tagquechel te bezoeken is.

 Een wandeling door de oude binnenstad levert op elke hoek wel een mooi plaatje op

 Cabrio old timer taxi en daarvoor een gele Coco taxi

Daarnaast zie je overal prachtige Oldtimers rijden, waardoor het net lijkt alsof je in een film zit. 
We maakten er zelf een rondrit in. 

 Cubaanse souvenirs langs de kant van de weg


Precies halverwege een typisch Cubaans straatje in Oud Havana, vlakbij de kathedraal, zit "La Bodeguita del Medio", letterlijk vertaald "winkeltje in het midden. Deze bar is vooral bekend door het feit dat schrijver Ernst Hemingway hier vaak kwam. Hier drink je een mojito, gemaakt van munt, limoen en rum en rietsuiker. Ook wij moesten natuurlijk proeven.




 Plaza de la Catedral

Een van de meest karakteristieke pleinen van La Habana Vieja is de Plaza de la Catedral.  Een van de vier mooie pleinen die ik hierboven opgesomd heb. Het is wat mij betreft een verplichte stop voor wie het centrum bezoekt.

 Plaza Vieja (Casa del Conde Jaruco )

Plaza Vieja werd in 1559 aangelegd en heette oorspronkelijk "Plaza Nueva", vertaald "het nieuwe plein". In de 19e eeuw, na de verbreding van de Plaza des Armes en de aanleg van de andere stadswijken verloor het zijn functie als centraal plein en veranderde de naam in de huidige. Het plein is prachtig in oude staat hersteld. Rond het plein liggen arcaden en gebouwen uit 4 verschillende eeuwen. Je vindt er ook gezellige restaurantjes. Let bij het kiezen van een restaurant er op of het staatsgerund is of een Paladar, ofwel privé restaurant. De laatste zijn echt veel beter en goedkoper en je wordt er bovendien sneller geholpen. Paladar Donia Eutimia vonden wij erg goed bijvoorbeeld. Een hoofdgerecht kost hier zo'n 7 CUC, wat ongeveer overeenkomt met 7 euro . 

 Fruit verkoop op marktkraampje

 Ontbijtje in de binnenstad bij Trattoria 5 Esquinas

Bij de meeste "casas" kun je voor 5 CUC ontbijten, maar in Havana was dit op ons logeeradres niet mogelijk. We vonden een ontzettend leuk tentje om te ontbijten, wat achteraf door de huiseigenaar van onze casa als "the best of Cuba" werd aangeprezen. Uitgebreid buffet, zelfs met kaas en ham (aanrader).

 Met dit buffet: heerlijk vers fruit en beleg en "jugo's" (= fruitsap)

 Hoe oud en vervallen ook, de gebouwen stralen vrolijkheid uit met hun pastelkleuren

 Zo wordt het fruit en de groente naar de winkeltjes gebracht

Nauwelijks supermarkten: alles op straat

Trek voor een bezoek aan Havana minimaal 2 dagen uit, want er is veel te zien, vooral als je ook nog musea wilt bezoeken. Ook de andere stadswijken zijn de moeite waard. Ga bijvoorbeeld naar Hotel National, waar de Buena Vista Sociale Club vaak optreedt. Binnen hangen posters van sterren als M. Monroe en Amerikaanse Presidenten die hier vaak kwamen.

 Waar de Lada in ons straatbeeld allang weg is, rijdt hij hier volop

 Heerlijk slenteren door Havana 

 Ook typisch: de was "op straat"

Natuurlijk is er ook een andere kant van Havana, namelijk het vuil op straat en de bedelaars, maar als je daar door heen kijkt is het een geweldige stad. Er wordt genoten en de bevolking is vriendelijk, vrolijk en behulpzaam. Ondanks de drukte is het een veilige stad. De meeste Casas liggen in de oude binnenstad, waardoor je makkelijk zonder auto kunt. Voor het vinden van leuke casa kun je app "Cuba Junky" downloaden, die daarna ook "off-line" te gebruiken is. 

 Concierge van een schooltje in de binnenstad

 De kleine straatjes komen uit op de mooie pleinen van de stad

 
 De Malecon; de boulevard waar de lokalen rond zonsondergang verzamelen om van het leven en het uitzicht te genieten

Er is geen andere plaats dan de Malecón die de ziel van Havana beter vertegenwoordigt. Deze strandpromenade slingert zich 7 kilometer langs de historische wijken van de stad, van het koloniale centrum tot aan de wolkenkrabbers van Vedado, als een samenvatting van Havana's geschiedenis. Langs deze boulevard vind je veel charmante gebouwen. Vooral als de baai van Havana zich baadt in het licht van de ondergaande zon voel je je de koning te rijk. Wij reden er met de oldtimer cabrio langs.

Boeken markt

 
 Natuurlijk prijkt ook Fidel Castro op de boekenmarkt

Verder hebben we nog de kunsthal bezocht, waar ik nog een schilderijtje heb gekocht. Die vind je in het oude treinstation. Kijk hier sowieso even als je op zoek bent naar een souvenir. Neem je een echt kunstwerk mee, vooral de wat grotere, vergeet dan niet om naar de "5 CUC" zegel te vragen, waarmee je de douane door kan. Dit heeft te maken met het feit dat de Cubanen zelf 90% van hun inkomsten moeten afstaan aan de overheid en er op deze manier controle is. Zonder zegel betaal je die 90% zelf als toerist bij het verlaten van het eiland. Kleine dingetjes gewoon in je koffer doen en dus niet in je handbagage.

 Wandelend kom je langs kraampjes met vers fruit en sap!

 Plaza de Armes

 Plaza de Armes (Havana Vieja)

Op de Plaza de Armes is het altijd druk, omdat het niet alleen prachtig is daar, maar ook verzamelt de jeugd zich hier om te internetten, aangezien dit bijna nergens mogelijk is op Cuba. Onze tieners waren al snel vertrouwd met de kraskaarten en vantevoren hadden we een lijst uitgeprint in welke stad er wel of geen internet is en waar. Het Plaza de Armes ademt verder door zijn vele barokke bouwwerken een nostalgische koloniale sfeer uit. Het plein werd in de 17e eeuw aangelegd ter vervanging van de oude Plaza Mayor, het hart van het religieuze, bestuurlijke en militaire leven van Havana. De Cubaan probeert er wat bij te verdienen door je aan te spreken. Met 1 CUC kunnen de ze hele dag eten, terwijl dit voor ons maar 1 EURO omgerekend is. Geweldig toch om ze blij te kunnen maken. Overal wordt muziek gemaakt, maar vooral op de pleinen. Denk bijvoorbeeld aan het typisch Cubaanse nummer "Guantanamera", wat ik nu overigens op heb staan bij het schrijven van deze blog. Heerlijk nummertje!

 De pleinen en straatjes eromheen zijn prachtig gerestaureerd. 


 Lekker genieten samen





 Let ook even op het contrast met de pastelkleurige geveltjes op de achtergrond!


 
 Je zou zo alle schilderijtjes willen kopen!


Aan het eten van een ijsje bij de zeer bekende ijssalon Coppelia in de wijk "Vedado en Plaza) zijn we helaas niet meer toegekomen. Mocht je hier komen, neem dan de trap naar boven, want daar krijg je ijsjes voor de locale prijs (0,20 ipv 2,00). 



 
Het rum museum

Bij een bezoek aan Havana mag ook een bezoek aan het rum museum natuurlijk niet ontbreken. De geschiedenis van de rum gaat terug tot de 16e eeuw, toen men voor het eerst een onzuiver distillaat uit suikerriet maakte. Met de komst van Don Facundo Bacardi werd een nieuwe distillatietechniek geïntroduceerd en kreeg de Cubaanse "ron" internationaal succes. Rum is onderdeel van het dagelijks leven in Cuba. Hoe moeilijk de bevolking het ook heeft, ze worden altijd vrolijk door de rum die daar echt drie keer niets kost. Het is het voornaamste ingrediënt voor cocktails en een geschenk dat wordt geofferd aan de goden van de "santeria". Je krijgt een rondleiding en mag ook proeven. 


Er zijn naast de "silver dry" rum, de goedkoopste die wordt gemixt in cocktails, ook rums die langer gerijpt hebben met een diepere smaak. We mochten er eentje van proeven, maar puur is 1 slokje al genoeg voor dat brandende gevoel in je keel: heftig hoor!


Oude rum drinkt men onversneden en op kamertemperatuur. De "carta blanca" is de populairste soort en wordt op verschillende manieren gedronken, bijvoorbeeld met ijs. De Havana Club is internationaal het bekendst. Hier hebben we dan ook 2 flessen van mee naar huis gekomen, al is het maar voor de sier in de likeur kast, hi hi. 





Natuurlijk mocht een ritje in een oldtimer cabrio niet ontbreken bij ons bezoek aan Havana! We kozen voor een ritje over de Malecon naar de wijken "Centro Habana en Prado" en "Vedado en Plaza".  Daar bezochten we ondermeer de "Plaza de la Revolucion" en reden we langs het "Capitolio", een kopie van die in Washington D.C. Zo'n ritje is af te dingen tot 35 CUC voor een uur per wagen en raad ik iedereen aan. Voor mij het hoogtepunt, omdat je jezelf in een film waant en door het open dak lekker veel van de omgeving kunt zien. Wel goed insmeren, want Cuba is HEET.

 Capitolio

Het Capitolio heeft symbolische waarde en verenigt classicistische elegantie met art-deco elementen. Het Capitool in Washington DC diende als voorbeeld, maar de Cubaanse versie is hoger. Het werd in 1929 geopend door dictator Gerado Machado. Vroeger lagen hier een botanische tuin en het eerste spoorwegstation van de stad. De regering zetelde tot 1959 in dit gebouw en er speelden zich belangrijke episoden uit de Cubaanse geschiedenis af. Na renovatie, die momenteel gaande is, zal de Cubaanse regering hier wederom haar intrek in nemen. 


We hebben zelfs een ode aan de Beatles gebracht, door het John Lennon park te bezoeken. Natuurlijk moesten we even met hem op de foto gaan.

 Plaza de la Revolucion

Plaza de la Revolucion is sinds 1959 het politieke, bestuurlijke en culturele hart van Cuba. Het plein werd aangelegd onder het regime van Batista in 1952 en de meeste gebouwen die er staan stammen nog uit die tijd. Oorspronkelijk heette het "Plaza Civica", maar zoals zoveel plaatsen in de stad kreeg het na de overwinning van Fidel Castro in 1959 een nieuwe naam. Hier werden massa bijeenkomsten gehouden na afloop van de Revolutie en vonden de feestelijkheden plaats ter ere van de alfabetiseringscampagne van 1961. Over dat laatste gesproken: in Cuba is het onderwijs voor iedereen gratis, ook als je aan de Universiteit gaat studeren!



 
 Coco taxi

Jezelf verplaatsen in Havana kan op vele manieren, maar een hele leuke is de Coco taxi. Een soort halve maan waarmee je bijvoorbeeld in de namiddag over de Malecon kunt gaan.


De Cubanen houden van muziek, dus oordopjes s nachts zijn geen overbodige luxe. Havana Vieja leeft echt en op elke hoek is er wel muziek of een feestje. Wij hebben genoten van deze stad en vonden 2 dagen net aan. In de volgende blog gaan we de natuur in naar Viñales en voor de trouwe lezers onder ons: ik ben de beloofde blog over het bezoek van papa/opa aan Aruba en de Arubaanse avonturen niet vergeten hoor. Wat in het vat zit, verzuurd niet zullen we maar zeggen. 

Hasta mañana. 




De schitterende vallei van Viñales: deel 2 Cuba reis

$
0
0

Vandaag neem ik jullie mee naar de Vallei van Viñales, die werldberoemd is vanwege: juist ja: de sigaren die er vandaan komen. Een schril contrast met de stad Havana, waar we vandaan kwamen. Hier geen ronkende auto's, maar overweldigende natuur en rust. Je komt ogen te kort om alles te bewonderen en geloof me: alles is dubbel en dwars de moeite waard. Ofwel op zijn Brabants: genieten met de "zachte g".


Fietsen gehuurd om de omgeving te verkennen



We hadden een casa gehuurd bij "Villa El Naca y Geo": de beste casa die we in heel Cuba hadden. De gastheer is kok en we hebben heerlijk van zijn culinaire hoogstandjes mogen genieten. In het huisje, dat achter het huis ligt, maar wel vast aan het huis, lag een boekje met excursies, te bestellen cocktails en er was zelfs een koelkast aanwezig. Met 2 tweepersoonsbedden konden we makkelijk met zijn allen in 1 kamer slapen.


We begonnen ons 2-daags verblijf in Viñales met het huren van fietsen. Zelfs dat kon bij de casa geregeld worden. Op stoere mountainbikes, wat wel nodig is omdat je veel moet klimmen en er veel stenen op de weg liggen en ook zandwegen aanwezig zijn, vertrokken we met als einddoel het panorama uitzicht bij Hotel Jazmines. Onze "maps me" app bracht ons echter helemaal van de wijs, waardoor we 20 kilometer de verkeerde kant op waren gefietst.


Achteraf was dit een geluk bij een ongeluk want anders waren deze prachtige uitzichten aan onze neus voorbij gegaan. De Wet van Murphey zorgde ervoor dat het ook nog eens ging bliksemen en het daarna met bakken uit de hemel viel. Drijf en drijfnat en rillerig kwamen we uiteindelijk op de juiste route terug, waar we beloond werden op een prachtig uitzicht. Weliswaar niet bij Los Jazmines, maar bij "El Bacon del Valle".





Het werd donkerder en donkerder...  bliksem...

Nevel na een regenbui op een gloeiend heet wegdek


Uitzicht "El Balcon del Valle"

En hier dan het uitzicht waarmee we beloond werden. Een restaurant met prachtig uitzicht over de gehele vallei heen: wow! Het eten is er simpel en niet speciaal, maar we waren direct verliefd op het uitzicht. Binnen was er een groep Amerikanen aanwezig die kookles kregen. Ter info: je mag als Amerikaan alleen Cuba in als je iets terug doet voor de locale bevolking. Kookles nemen is daar een voorbeeld van. Dit ter zijde. 


El Balcon del Valle

Geen straf om hier te eten


Een typisch Cubaans gerecht, wat ik hier gegeten heb, is "ropa vieja", wat letterlijk "oude kleren" betekent. Het is een soort draadjesvlees, dus langzaam gestoofd en super zacht en valt bijna uit elkaar. Mmm.... heerlijk en weer een vakantie recept om thuis te gaan proberen.

Het eten bij "El Balcon del Valle"




Boven de vallei vliegen de roofvogels over en hoor je de kleinere vogels fluiten. Een oase van rust en zo mooi groen; dat zijn we op Aruba niet meer gewend.



Zoveel hellingen dat je soms even af moet stappen

 Casa El Naca y Geo: zelfgemaakte piña colada door de eigenaar: feest!

 Het zeer uitgebreide eten bij het gastgezin

 "onze casa" 

 O.a knoflook, gewoon op de fiets langs de deur

 Het dorpje Viñales zelf


De klapper was toch wel de paardrijtocht door de vallei. Dit kan ook worden geregeld via de casa en de excursie wordt gegeven door familie van hun. Ietswat onzeker stapte ik op het paard (lees: ik vond het dóódeng, want mijn God wat zijn die beesten groot), maar het was geweldig. We gingen door tabaksvelden heen, over de rode aarde en kregen een stop bij een tabaksplantage, waar je ook echt handgemaakte sigaren kon proeven.


We gingen door water heen en klommen met de paarden omhoog. Zelfs een stop bij een koffie plantage ontbrak niet. Echt geweldig. Dit moet je zeker doen als je in Viñales bent en het is te boeken via http://visitavinales.com/en/horseback-riding-vinales-cuba/ .








 Hier hangen de tabaksbladen te drogen




Jong geleerd is..... 

Het met de hand rollen 

Het platteland, waar men 90% van de inkomsten aan de overheid moet afstaan.

 koffie plant
 koffie bonen

 lokaal fruitsapje

Stoer!







Na de paardrijtocht, die al vroeg in de ochtend begon, hebben we heerlijk geluncht bij "El Olivo". Een top Italiaans restaurant. Niet qua prijs (hoofdgerecht beneden de 10 CUC), maar heel goede en verse pasta. Een welkome afwisseling na al het Cubaanse eten, wat toch veel hetzelfde is. 


Het dorpje zelf is lieflijk, met wat winkeltjes, restaurantjes en een leuk pleintje. Hier kun je, jawel, zelfs internetten. Dus snel even de foto's voor Facebook upgeload hier, ha ha.




Verder bezochten we de "Mural de la Prehistoria" . Zoals jullie hierboven op de foto zien niets speciaals, maar als je er toch langs komt gewoon even stoppen. 


De in vele reisboeken beschreven "Cueva del Indio" hebben we overgeslagen omdat overal beschreven werd dat het heel commercieel is en je maar een paar minuten in het bootje vaart. Daarvoor in de plaats hebben we, voor het uitzicht, een paar uurtjes doorgebracht in Hotel Jazmines.

 Uitzicht vanuit Los Jazmines

 Als je daar niet logeert kun je toch van het zwembad gebruik maken tegen betaling van een paar CUC en je pikt dan meteen even het schitterende uitzicht mee.



 Zelf prefereer ik de natuur boven de stad, dus ik vond Viñales nòg gaver dan Havana. Bezoek je West Cuba, wat de meeste toeristen doen, vergeet dan dus vooral dit gebied niet.



 Het zwembad van Los Jazmines

 En: internet wha ha ha (zie Laura hier)


Als je wel hier logeert zijn dit de huisjes

Ik eindig met de zin "Viñales heeft alles wat je hartje begeert. Van paardrijden tussen de tabaksvelden tot het rustieke uitzicht vanuit het hoogte punt. Hier kom je helemaal tot rust, mits je buiten het dorpscentrum komt tenminste. Maar dat centrum is dan 's avonds juist weer heel gezellig daardoor. De volgende blog gaat nog verder de natuur in, namelijk de jungle. Wie gaat er met mij mee? 

Soort: de jungle van Cuba. Deel 3 reisverslag

$
0
0


Zoals beloofd neem ik jullie mee naar de jungle. Onze 3e stop in Cuba was namelijk in Soroa. Deze plaats ligt 250 meter boven de zeespiegel midden in een tropisch woud.  De plaats dankt zijn naam aan de 2 Baskische broers Lorenzo & Antonio Soroa Muñagorri. Zij kochten hier rond 1856 enkele koffieplantages en in korte tijd bezaten zij het hele gebied. 

Via een slingerweg door steeds dichter begroeid gebied bereikten wij de casa van Papito, die echt midden in de jungle ligt. Het rook er naar mango's en naar de frisse geur van regen en bladeren. We werden verwelkomt door wederom een heerlijk vers, koud fruit sapje. Dat de luchtvochtigheid hoog is verraad dat je hier in het tropisch regenwoud zit. Naar buiten kijkend lijkt het fris, maar elke inspanning komt dubbel moeite. Het zweet nemen we voor liep, want het uitzicht is adembenemend. 



We mochten kiezen tussen het appartementje beneden of boven en kozen het laatste, zodat we een nòg mooier uitzicht hadden. Niets auto's, maar voorbij rijdende ossenkarren en stoere Cubaanse mannen met kaplaarzen. Leuk detail is dat een van de landerijen in de vallei hier (Finca Angerona) in de 19e eeuw het toneel was van de beroemde liefdesaffaire tussen de Frans-Duitse Cornelius Sausse (die de hoeve bouwde in 1813) en het Haïtiaanse meisje Ursule Lambert. 

 Uitzicht vanuit het dakterras van de casa (1)

 Uitzicht vanuit het dakterras van de casa (2)


Dat de casa in de jungle lag merkten we ook aan de vele indringers 's nachts. Zo klom er een grote kikker naar binnen, sprinkhanen en hagedissen, hetgeen wat kleine paniek aanvalletjes mijnerzijds opleverden.


 onze slaapplek



Dè belangrijkste trekpleister van Soroa is de spectaculaire waterval "Salton del Arco Iris" . We liepen er in ongeveer 20 minuten vanuit ons huisje naar toe.  Het is schitterend te zien hoe deze waterval zich 20 meter naar beneden stort. Wanneer de zonnestralen het water breken, doet de "regenboog van Cuba" zijn naam eer aan. Dit is een prachtige plek om te zwemmen en te ontspannen, wat we dan ook gedaan hebben.


 Wandeltocht naar de waterval



 Zelf heb ik, zonder manlief en kids, nog in een half uur extra omhoog gelopen naar de "Mirador de Venus, waar ik beloond werd met een prachtig uitzicht. Wel opletten met de afdaling terug, want door de regen en gleuven is het pad glibberig.










Lekker zwemmen bij de waterval



Ja, ik ben bijna onder de waterval



De dag erna zijn we vanuit Soroa naar "Las Terrazas" gereden. Een geweldig wandelgebied. Ik maakte er een gegidste wandeling van 7 kilometer met hoogte verschillen naar de "Baños del Rio San Juan". Een mooie, maar door de hoge luchtvochtigheid, vermoeiende wandeling.










 Wandeling (Angelo in blauw shirt)


 Baños del Rio San Juan, eindpunt wandeling


Na de wandeling zijn de heren nog even stoer gaan "canopy toeren". Helaas waren er maar 2 lijnen, maar om nu te zeggen dat ík daarom niet ging zou een leugen zijn. Ik ben nogal 'schijterig" aangelegd, dus was toeschouwer en zag de snelle aankomst. Als je het durft moet het toch een kik zijn.....(was ik nog maar jong, toen ik alles durfde ha ha).



 Na het overleven van de vele insecten en de vochtige lucht neem ik jullie in de volgende blog mee naar de mooie fotogenieke stad Trinidad. De stad waar de tijd echt stil is blijven staan.....




Het fotogenieke Trinidad, Cuba. Deel 4 reisverslag

$
0
0


De volgende stop tijdens onze Cuba reis was Trinidad. Als er één plaats fotogeniek is, is het deze wel. Op elke hoek van de straat zou je wel een foto willen schieten. Van muziekmakende mannen tot ossenwagens en oldtimers: deze stad is geweldig. We bleven er 2 dagen, waarvan 1 dag de stad zelf en 1 dag een bezoek aan de mooie suikerdal vallei.






Ook deze stad is door Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. De originele keienstraatjes en de pastelkleurige huizen wekken de indruk alsof de tijd hier letterlijk stil is blijven staan. De stad is een belangrijk centrum geweest voor de handel in suiker en slaven. Rondom de Plaza Mayor, wat het hart van Trinidad is, zie je de rijkdom van de landeigenaars. Hier bevindt zich ook de "Casa de la Musica", waar elke avond live muziek is. Dit is een plek die lang blijft hangen in je herinnering. 





Doordat Trinidad een lange periode van isolement heeft gekend is het stratenplan van vroeger nog steeds intact. Het centrum is prachtig gerestaureerd, tot de straatlantaarns toe. Het voelt hier een beetje alsof je in een film zit, zeker als er ook nog oldtimers en ossenkarren langs komen.



Plaza Mayor, met bovenaan de trappen van de "casa de la musica"


We bezochten 1 dag het stadje zelf en 1 dagje hebben we een excursie geboekt naar de suikerdal vallei, waardoor het een leuke afwisseling was in dit gedeelte van Cuba. De tweede excursie naar de Topes de Collantes ging vanwege de tijd niet meer. De casa in Trinidad die we hadden geboekt had namelijk de eerste nacht geen plaats en door de wisseling van casa 1 naar casa 2 misten we net de excursie Toppes de Collantes die om 9 uur s ochtends vertrok.


De eerste avond, bij aankomst, regende het. Ondanks dat had de stad vanwege de vele pastelkleurige gebouwen een vrolijke uitstraling. Vooral rondom het stadsplein is het super gezellig.







We aten die avond bij "Taberna La Botija", een particulier gerund restaurant waar altijd wel een leuk bandje speelt en je in de rij moet wachten om een tafel te krijgen (zeker doen, het wachten wordt beloond). Ik at er vlees aan spiesjes, met stukjes ananas en paprika er tussen, op een aparte manier geserveerd en maar 7 CUC. 








straatbeeld Trinidad










Sandro & Angelo voor "Casa de la Trova"




Muziekbar La Canchánchara

Verder nog een leuke tip voor als je in Trinidad bent. Vergeet niet langs Muziekbar La Canchánchara te gaan. Hier serveert men hèt typisch drankje van Trinidad. Misschien een iets minder bekende cocktail dan de mojito maar het verdient zeker jullie aandacht. Het werd in eerste instantie samengesteld om de onafhankelijkheidsstrijders uit de 19e eeuw "op te peppen" en meer weerstand te bieden tegen ziektes. Van origine werd het warm geschonken en het bestaat uit rietsuiker likeur, honing en limoen. Je drinkt het uit deze aardewerken beker (zie foto hieronder; recept bij mij op te vragen!).


Een van de grootste onafhankelijkheidsstrijders Generaal Antonio Maceo dronk regelmatig Canchánchara en hield scherp toezicht op de samenstelling er van. Het wordt namelijk altijd geschonken met rietsuiker en geen rum. Later in de jaren '80 tijdens de renovatie van het historisch centrum van Trinidad, werd dit traditionele drankje nieuw leven ingeroepen. Tegenwoordig kun je dus aan de muziekbar "La Canchánchara" dit typisch Cubaans drankje nuttigen, onder het genot van live muziek. Dit hebben we natuurlijk niet overgeslagen. 



En trouwens over muziek gesproken: we kregen in de casa hier in Trinidad spontaan een CD kado met Cubaanse muziek. Zo leuk! Hij heeft al een paar keer opgestaan hier thuis, waardoor het vakantiegevoel blijft.

Lada's en paarden: terug in de tijd


Vrolijk gekleurde huizen



Verder zijn we naar het "Museo Historico Municipal" geweest, vanwaarvandaan je een prachtig uitzicht over de stad hebt en op de klokkentoren van de "Convento San Francisco".


Kijk goed of er geen mensen op de trap zijn, want er kan maar 1 iemand tegelijkertijd klimmen of dalen. 

Uitzicht over de stad vanuit het museum

Overal keien/kinderkopjes


Wil je tussen de middag een lekker croissantje of broodje eten in plaats van weer warm, dan is er ook een lekkere Pasteleria, genaamd "Dulcinea". De bladerdeegtaartjes met fruitvulling mòet je hier zeker proberen.

Elke straat is wel een foto waard


Casa El Holandes, waar we logeerden

We logeerden in Trinidad ondermeer bij "Casa El Holandes", via een tip van iemand geboekt. Herman, de Nederlandse eigenaar, is getrouwd met een Cubaanse en helemaal geïntregreerd daar. Zijn personeel, waarvan hij er genoeg heeft (!) kookt heerlijk en zelf praat hij je graag bij over zijn mooie stad en leven tot nu toe. Zo wist hij ons ook te vertellen dat hij op Aruba gewerkt heeft en nu afwisselend in Spanje en in Cuba woont. Goed bekeken Herman. Een echte aanrader voor een goede casa in Trinidad. Het ligt ook heel centraal. Zo ben je in 3 minuutjes in het centrum. 






Paladar Vista Gourmet: helaas bewolkt hier, maar het uitzicht is prachtig. 

Ook hebben we een avond gegeten bij Paladar Vista Gourmet, met spectaculair uitzicht op de oude stad. De kip met gevulde tapenade en honing is er goddelijk. Vista, de eigenaar, is sommelier, wat het een van de weinige restaurants met goede wijn maakt. Wijn is schaars en dus duur op Cuba. Hier drink je liever rum of cocktails, maar als je dan toch zin hebt in een goed glas wijn, ga dan hier eten.

Vlees verkoop!

Oldtimer truck in de stad

Blik naar binnen vanuit de straat centrum Trinidad


Veel auto's zijn prachtig gerestaureerd en rijden nog steeds als een trein.


Einde van de dag is het heerlijk om even af te koelen aan het nabij gelegen strand "Playa Ancon". Op de weg er naar toe zagen we zelfs flamingo's. Het strand verhuurt zelfs enkele ligbedden.


Playa Ancon, nabij Trinidad


Advies: combineer je bezoek aan de stad Trinidad met een of meer excursies, waarvan de "Valle de los Ingenios" en "Topes de Calantes" de mooiste zijn. Vanwege de vele foto's schrijf ik over de excursie in een volgende blog. Lees je mee? 











































































Valle de Los Ingenios ("Dal van de suikermolens") - Cuba, reisverslag deel 5

$
0
0


Nabij Trinidad ligt de "Valle de Los Ingenios", ofwel het dal van de suiker molens. Rijdend over de weg van Trinidad naar Santi Spiritus word je getroffen door de schoonheid van deze vruchtbare vlakte, met op de achtergrond de groene heuvels van de "Sierra del Escambray". De naam verwijst naar de suikerfabrieken ("Ingenios"), die hier begin 19e eeuw werden gebouwd.

Mirador de la Loma del Puerto


Met een beetje geluk rijdt de oude stoomtrein vanuit Trinidad je er naar toe, maar helaas was deze weer eens defect toen wij er gebruik van wilden maken. Wij deden deze executie daarom per bus en reden langs de voormalige suikerrietplantages en groene heuvels met een stop bij 2 plantages, waaronder "Manaca Iznaga".

Adembenemende uitzichten over de vallei. Bij dit uitkijkpunt bevindt zich ook een openlucht café, waar je "guarapo" ofwel suikersap kunt proeven.


Tegenwoordig vormen de suikerrietvelden een zee van groen, slechts onderbroken door koningspalmen. Het dal kent een rijke geschiedenis. Er liggen ruïnes die herinneren aan de tijd dat de suikerindustrie op zijn hoogtepunt was. Tijdens de rondleiding kreeg je ook een goed idee hoe de sociale verhoudingen waren op de suikerplantages. Door het drinken van suikerrietsap kregen veel slaven last van suikerziekte, toen nog onbekend als ziekte beeld, met als gevolg dat er bijvoorbeeld een been geamputeerd moest worden. De slaven die voor het ene werk werden afgeschreven, kregen dan andere taken en zo was er ook voor de gezonde slaven een luxere "job", door bijvoorbeeld op de uitkijkpost te mogen staan of in het landhuis de landheer te mogen bedienen (helaas ook in de negatieve zin des woords). Allemaal erg indrukwekkend tijdens de uitleg en met name het schrille contrast tussen de rijke landeigenaren en de uitgebuitte slaven raakt je.


Ook de Ingenios zijn door Unesco op de Wereld erfgoedlijst geplaatst.


Uitleg en rondleiding door gids


Suikerriet is in 1512 naar Cuba gebracht door Spaanse kolonisten. Eeuwenlang is het de pijler van de Cubaanse economie geweest. Toen andere landen modernere technieken gingen gebruiken gingen de plantages langzaam ten onder. Men kon simpelweg de hoge productie van de machinale manier in andere landen niet meer bijhouden, wat voornamelijk een financiële kwestie was. Geld voor nieuwe investeringen was er niet.


Andere kant:  daar waar de rijke landeigenaars woonden

Zelfs een eigen kapel in het huis van de landeigenaar



De suikerwinning geschiedt in verschillende fasen. Na te zijn gewassen, gaan de rietstengels door speciale molens, waardoor het sap uit de draderige massa wordt geperst. Het sap wordt chemisch behandeld, gefilterd en geconcentreerd tot een donkere stroop, die vervolgens wordt verhit, waarbij suikerkristallen ontstaan. De stroopachtige massa gaat ten slotte in een centrifuge. De draderige massa wordt als brandstof en veevoer gebruikt. Een ander bijproduct is melasse, een residu van de stroop, die ongeveer 50% suiker bevat en als basisingrediënt wordt gebruikt bij de productie van rum.

Angelo "maakt" suikerrietsap 

Rijp suikerriet is 2 tot 5 meter hoog. Nadat de stengels zijn afgesneden loopt de plant opnieuw uit. Na een jaar is het riet weer rijp. De oogst vindt plaats tussen december en juni. Voordat de oogst begint, wordt het riet in brand gestoken om de planten van hun buitenste bladeren te ontdoen. Het oogsten gebeurde met een machete en het transport daarna moet snel gebeuren om afbraak van suiker in de hitte te beperken. Hiervoor werd een speciaal spoorwegnet aangelegd, waarover stoomtreinen pendelden tussen de rietvelden en de fabrieken. Rijdt de stoomtrein als je in Trinidad bent, dan moet je zeker een ritje wagen. 

De 7 verdiepingen tellende toren van de Iznagaplantage 


De meest indrukwekkende plantage is de "Manaca Iznagaplantage", waar omstreeks 1840 ongeveer 350 slaven leefden. Het plantershuis staat er nog, evenals de slavenhutten. Ook is er een 45 meter hoge monumentale toren van 7 verdiepingen (zie foto hierboven: eerste van de toren, 2e bovenaf de toren gekomen met mooi uitzicht). Elke verdieping verschilt van de volgende qua vorm en decoratie. De eerste 3 zijn vierkant, de bovenste vier zijn 8-hoekig. Ik ben er opgeklommen voor 1 CUC.

Suikerriet proeven

De toren heeft trouwens een symbolische betekenis. Hij werd in 1830 gebouwd door Alejo Iznaga om zijn broer en rivaal Pedro (ook een grootgrondbezitter en suikerbarron), duidelijk te maken wie het in het dal voor het zeggen had. En natuurlijk was het tevens uitkijktoren, vanwaar men toezicht hield op de slaven. 

Ik vond de rondleiding op beide plantages, waarvan de laatste plantage je alleen nog de toren laat zien en er veel toeristische kraampjes staan, erg interessant. De omgeving is niet alleen prachtig, maar je krijgt een stuk geschiedenis mee. Zeker doen deze excursie. 

Volgende blog: tussen stop Camaquey, voordat we naar de muziekstad Santiago de Cuba gingen.  Tot dan. 

De oude stad Camaqüey, een doolhof van straten . Reisverslag Cuba deel 6

$
0
0




Omdat het van Trinidad naar Santiago de Cuba erg ver rijden is, kozen we voor een tussenstop in Camaguey. Omdat het puur was om te overnachten hadden we er niet veel van verwacht, maar het was een verrassend mooie stad vonden wij.


In Camaquey is het alsof er een koloniaal juwelenkastje wordt geopend. Smalle kronkel straatjes die abrupt eindigen voor een muur of onverwachts splitsen. Het is er net een doolhof. Cinco Esquinas ("vijf hoeken") is daar een voorbeeld van. Het is een van de ingewikkeldste kruisingen van de stad.  Natuurlijk waren we benieuwd waarom het stratensysteem zo is gemaakt. Dat had een reden, want met de piraten die belangstelling hadden voor de stad moesten ze in verwarring gebracht worden. In deze stad is geen enkel huizenblok rechthoekig. Eigenlijk heel bijzonder voor Latijns-Amerikaanse koloniale steden.  Ook een juwelenkastje door de mooie monumentale gebouwen die je er vindt.



Parque Argramonte 

We logeerden in Roccola Club; een voor Cubaanse begrippen redelijk modern hotel en lekker ruim. We namen na aankomst een taxi de stad in en hebben in 1 middag alles kunnen zien. Er zijn veel pleinen in Camaguey. Geen andere stad in Cuba heeft meer pleinen dan deze stad. 


Plaza San Juan de Dios

Op plein "Plaza San Juan de Dios" werd Angelo ongemerkt nagetekend door een kunstenaar. Hij had even geen zin om verder de stad door te lopen en ging demonstratief zitten op de stoep. Toen hij de tekening kreeg was zijn bui weer over. Lol dat we hadden. Dit plein is geheel gerestaureerd en is een heerlijk pittoresk plekje. Je vindt er een terrasje en leuke pastelkleurige gebouwen. De andere kant bestaat uit monumentale gebouwen, waarvan er eentje het voormalige ziekenhuis is. 

Angelo nagetekend

Het restaurant Isabela waar we s avonds aten had een wachtrij, maar was niet echt bijzonder vonden we, op de entourage na (er hangen allemaal mooie film posters). Wel heel goedkoop (paar CUC voor een gerecht) en je komt met een goed gevulde maag weer buiten. 

Uitzicht over Camaquey



Hierna heerlijk vroeg gaan slapen om de volgende dag door de reizen naar het bekende Santiago de Cuba, waar muziek de rum is voor de oren. Luister je alvast mee? Tot de volgende blog. 



Santiago de Cuba: rum voor de oren

$
0
0



Na een lange autorit in de gehuurde mini-van met chauffeur kwamen we aan in de muziek stad Santiago de Cuba! Pedro van "casa Santa Rita" verwelkomde ons met een heerlijke verse smoothie en vanuit het boventerras daar hadden we een schitterend uitzicht over de stad. De rode daken en pastelkleurige huisjes en de torens kenmerken de stad, waar uit elke hoek van de straat muziek klinkt.



Uitzicht vanuit het dakterras van de casa


De casa lag vlakbij de trappen van Padre Pico, vlakbij de karakteristieke wijk Tivoli. Een zeer fotogenieke plek. In de loop der eeuwen hebben zich in de wijk Tivoli verschillende bevolkingsgroepen gevestigd, zoals Puerto Ricanen, Jaimaicanen, Arabieren, Dominicanen en Chinezen. Begin 18e eeuw arriveerden er Fransen uit Haïti die winkels, muziekscholen, theaters en hotels begonnen.

 Escallinata de Padre Pico (steile trap tussen de straten Santa Rita en Joaquin Catillo Duany)

 Pastelkleurige huisjes (uitzicht vanaf bovenaf de trap)


Santiago de Cuba is de meest muzikale en meest hartstochtelijke stad van Cuba. Het is ook de stad waar de hitte en de heuvels de mensen tot een langzaam ritme dwingen. Want het is steil en in combinatie met de hoge luchtvochtigheid merk je dat meteen. In deze opwindende stad wordt veel gedanst en gefeest, vooral tijdens de carnaval in juli. Deze misten we net, omdat we de week ervoor in de stad waren. Wel stonden de afzettingen en bankjes al klaar op de parade route. De stad ligt verder ingeklemd tussen de "Sierra Meastra" en de zee en is qua inwonertal de 2e stad van Cuba. In 2012 veroorzaakte tornado Sandy veel schade.





We hebben een stadswandeling gemaakt en vonden het uitzichtpunt vanaf "Balcon de Valazquez" heel mooi Dit uitkijkpunt is genoemd naar de Spaanse conquistador Bartolomé Masó.  Je kijkt uit naar Tivoli, het Parque Céspedes en de baai.

 Uitzicht vanuit Balcon de Velazquez 



In de 16e eeuw werd hier een klein fort gebouwd, als onderkomen voor het geschut voor tijdens een belegering. Nu zijn er alleen nog brokstukken van de oorspronkelijke muren over. Je vindt er ook enkele mooie bronzen tondo's (ronde uitsnede in reliëf) met portretten van Diego Velazquez onder andere.



Het "Parque Céspedes, dat vroeger Plaza de Armes heette, is het hart van de stad.  Op dit plein vind je prachtige monumentale gebouwen. Op de hoek van het plein ligt Hotel Casa Granda. Ga hier naar de bovenste etage en neem een cocktail daar op het dakterras. Echt doen (minimale consumptie van 3 CUC verplicht om met de lift naar boven te mogen, maar dan heb je ook echt wat).

 Parque Céspedes








Rondom het plein diverse leuke straatjes, zoals de Calle Heredia: een straat vol muziek en festiviteiten.






 Het fantastische uitzicht vanaf het dakterras van Hotel Casa Granda. 






's Avonds aten we heerlijk in de Casa. De eigenaar is een gepensioneerd specialist waardoor er nog een leuk gesprek ontstond tussen hem en Sandro over de gezondheidszorg in Cuba. Die is namelijk erg goed, behalve op het gebied van medicijn verstrekking. Door grote tekorten kunnen sommige medicijnen niet geleverd worden, wat natuurlijk problematisch is. 

 Plaza de la Revolucion met het monument voor generaal Antonio Maceo

De volgende dag stonden er 2 excursies op het programma: de El Cobre kathedraal en Castillo del Morro. Deze 2 konden we combineren in een taxi tour van 1 dag, waarbij we als extraatje nog even over de Malecon reden, met natuurlijk een foto bij het Cuba logo.


De El Cobre kathedraal ligt zeer idyllisch op een heuvel. Het is een zeer bekend bedevaartsoord. Niet alleen het uitzicht is overweldigend, maar de basiliek zelf is ook prachtig, getuige Sandro en Angelo. De dames hadden een te korte broek aan, waardoor we helaas niet naar binnen mochten (dom, dom).



Foto hierboven: Tripadvisor 




Rondom El Cobre



 El Cobre van binnen


Terwijl de heren naar binnen gingen moest ik natuurlijk even de Cubaanse snack "Cucurucho" proberen: typisch voor deze streek. Het is een zoete snack gemaakt van kokos, guave, ananas, sinaasappel en suiker. Dit wordt kleingemaakt en vervolgens in een gevouwen bananenblad gewikkeld . Heerlijk.

 Plaza de la Revolucion met monument voor generaal Antonio Maceo 


Ook stopten we bij de "Santa Ifigenia Cemetery", waar in december 2016 de urn met as van Fidel Castro is bijgezet. Hier vindt dagelijks een ceremonie plaats met wisseling van de wacht. Je mag niet te dichtbij komen vanwege de strenge bewaking.




 Eindigen op de Malecon is natuurlijk altijd leuk en gelukkig wilde de taxi chauffeur ook even wachten hier. Vele foto's en ervaringen rijker en teveel voor in 1 blog, bewaar ik Castillo del Morro voor mijn volgende blog. Even aanmelden als email follower op de homepage en je ziet vanzelf wanneer ie online staat.




 Lieve mensen, geniet met mij mee en word ook verliefd op het mooie Cuba. Tot snel!





Het imposante Castillo del Morro/reisverslag Cuba deel 8

$
0
0


Bij de ingang van de baai van Santiago de Cuba, zo'n 10 kilometer ten zuidwesten van het centrum, staat de imposante vestiging "Castillo del Morro". Dit kasteel is in 1997 op de Werelderfgoedlijst geplaatst van Unesco. Vanuit alle hoeken en verdiepingen biedt dit imposante bouwwerk schitterende uitzichten en is goed te zien hoe men zich tegen de piraten verdedigde. 


 Het ontwerp is van 1637 (ingenieur Giovanni Bautista Antonelli) in opdracht van de toenmalige gouverneur. Hier verdedigden ruim 400 soldaten de stad. Later, in 1775, werd het een gevangenis.



Een goede tip is je camera pas tevoorschijn te halen ná de entree, omdat je moet betalen voor het maken van foto's en eenmaal na dit punt komt er geen hond meer kijken en kun je gewoon gratis fotograferen (beetje Nederlands gedacht, maar ach je betaalt sowieso al toegang voor het kasteel). 


Helemaal aan de punt staat een stenen trap aan de zeezijde, die weer deel uitmaakt van een heel netwerk van buitentrappen, die naar de hoger gelegen delen van het complex voeren.



Ook zijn er ondergrondse gangen, die de verschillende delen van de vesting verbinden. Eentje ervan leidt naar het artillerie platform.


Het kasteel is thans een museum en in de kazematten wordt de geschiedenis van Santiago's forten door prenten geïllustreerd.


Drie afzonderlijke constructies, gebouwd op 5 niveaus, vormen het geraamte van de vestiging. Dit heeft men zo bedacht omdat het terrein van de kaap zo ongelijk is dat het niet anders kon.




Ook mooi is de ophaalbrug, die nog in goede staat verkeert. Hij beschikt trouwens nog over de originele windas, waarmee de brug omhooggehaald of neergelaten werd!




Er is ontzettend veel te zien. Het binnenplein geeft bijvoorbeeld toegang tot de kapel, de kazerne en de ondergrondse vertrekken.



Zoals jullie zien zijn er talrijke mooie plaatjes te schieten, waarbij dit slechts een keuze uit vele tientallen foto's is die ik gemaakt heb. Deze excursie vonden we echt de moeite waard. Neem wel een fles koud water mee, want je klimt omhoog en het is hot, hot, hot.....





Op de toeristische weg ernaar toe na (vol met verkopers) dus echt de moeite waard. Wij reden er in een oldtimer taxi naar toe, wat alleen al leuk is. Een leuke afsluiting van Santiago de Cuba.








De volgende blog gaat over Baracoa: het oostelijkste puntje van Cuba en een oase van rust. In geen opzicht met de andere delen van Cuba te vergelijken, dus mis ook de blog van Baraco niet.



Hasta mañana dus. Tot de volgende blog.


Onze oldtimer taxi




Baracoa: een oase van rust in het meest oostelijke puntje van Cuba

$
0
0

Langs een adembenemende bergpas bereikten we Baracoa, in het meest oostelijke puntje van Cuba. Lang afgesloten geweest van de rest van Cuba, maar dankzij een nog niet zo lang geleden geasfalteerde weg nu goed bereikbaar. Alleen al het uitzicht er naar toe is fantastisch. Haarspelt bochten en schitterende vergezichten verraden de mooie natuur van het oosten, waar we langzaam naar toe reden vanaf Santiago-de-Cuba.


Baracoa is ook het gebied van de cacao plantages. Een heerlijk verse chocolademelk ontbreekt dan ook niet bij het ontbijt in je Barcoase casa. De stad ligt aan een mooie baai met uitzicht op de "El Yunque".Je komt er helemaal tot rust. 

El Yunque


Het lieflijke stadje heeft naast een pittoresk centrum een schitterende natuur en biedt de mogelijkheid vele excursies in de omgeving te ondernemen. Vanuit Hotel El Castillo, waar we overigens niet verbleven, maar gingen zwemmen vanwege het fantastische uitzicht, kijk je uit over de baai en de omgeving.


 Uitzicht gezien vanaf midden balkon Hotel El Castillo 


We bezochten er het archeologisch museum, wat gelegen is in een grot, waarbij de gids vertelde dat de meeste vondsten bewaard worden in Havana, maar hier nog enkele kleine stukken te zien zijn. 
Toen we later op de dag de gids tegen kwamen in het centrum vroeg hij ons om balpennen, wat aangeeft dat met hier aan allerlei voor ons vanzelfsprekende artikelen een groot tekort heeft. 

 Cubaans huisje met was buiten aan de lijn

 Een typisch gelijkvloers houten huis in Baracoa


Wat ook typisch is voor deze streek zijn de "Polymito slakken".  Deze felgekleurde slakken zijn met uitsterven bedreigd en hebben een geneeskrachtige werking. Ze komen alleen in dit gedeelte van Cuba voor. Ook bevorderen ze de gezondheid van planten, met name van koffie planten, doordat ze zich voeden met paddestoelen en korstmossen.


Angelo mocht er eentje over zijn arm en hand laten lopen tijdens een etentje in een plaatselijke Paladar. Omdat men hier over het algemeen slecht of geen Engels spreekt en ook geen Amerikaanse producten verkoopt vonden wij de tekst op de ketchup fles hieronder erg grappig:


 De schitterende natuur van Baracoa. 




Zwembad van Hotel "El Castillo"

Na een leuke verkenning van het dorp, zijn we vroeg gaan slapen om de volgende dag een excursie te kunnen maken naar "Boca de Yumuri": een indrukwekkende kloof met rotswanden waar we doorheen gevaard hebben. Dus mis de volgende blog niet!!!!


Yumuri kloof: indrukwekkende kloof met rotswanden ; reisverslag Cuba deel 10

$
0
0


Een van de mooiste excursies die we maakten vanuit Baracoa was die naar de Yumuri kloof. Een tocht die begon met het bezoeken van een cacao plantage en via een schitterende tocht reden we in de bus door naar de "Boca de Yumuri. Het is een ecologisch gezien zeer interessant gebied dat vele kleurige tropische vogels herbergt.

Tocht ernaartoe is alleen al mooi




De stroomopwaartse tocht brengt je in kleine bootjes bij een indrukwekkende kloof met rotswanden die een hoogte van 180 meter bereiken. De rivier Rio de Miel stroomt tussen de vrijwel ongerepte bossen tussen Baracao en de Yumuri kloof.


Het dorp bestaat verder uit traditionele hutten met daken van palmbladeren en is genoemd naar de rivier de Yumuri, die hier in zee uitmondt. De bewoners leven van de visvangst en verdienen wat bij met boottochtjes op de rivier voor toeristen. Zodra de bus stopt probeert men dan ook behalve de boottocht allerlei lekkernijen en souvenirs aan je te verkopen.




 Tijdens het stukje dat we, nadat we uit de boot gestapt waren, moesten wandelen begaf helaas mijn wandelschoen het. Dus op slippers verder, wat erg onhandig lopen is tussen de kiezels en oneffenheden. Met het tropische klimaat laat de lijm van de schoenen erg snel los. Deze schoenen waren na plakken nog zeker goed voor een tweede ronde en hiermee hebben we dan ook de eigenaars van de plaatselijke casa ontzettend blij gemaakt. De Cubanen hebben het financieel erg slecht en ga je ooit naar Cuba, neem dan vooral kleding en schoenen mee. Ook aan - ja, klinkt vreemd - balpennen hebben ze een groot tekort.






Na deze indrukwekkende tocht bezochten en lunchten we bij Playa Manglito, waar je voor een habbekrats kreeft kan eten.

 Playa Manguito


Ik raad iedereen aan deze mooie excursie te doen. De tweede excursie was nog spectaculairder. Een soort survival tocht door Parque Nacional Alejandro de Humboldt. Dus: mis de volgende blog niet!!!


lunch bij Playa Manglito


Spectaculaire tocht door Park Alejandro de Humboldt

$
0
0

De tweede en laatste excursie staat het meest in mijn geheugen gegrift . Namelijk een wandeltocht door Parque Nacional Alejandro de Humboldt. Dit is een regenwoud dat zo'n 50 kilometer ten noorden van Baracoa ligt. Het natuurpark biedt de grootste biodiversiteit van Cuba en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.



Wilde varkens


Om te beginnen was de luchtvochtigheid ontzettend hoog: klam en vochtig en veel hoogteverschillen . Op het laatste moment besloot Sandro met de kinderen toch niet mee te wandelen vanwege de "zwaarte" van de tocht en dus sloot ik mezelf aan bij een groep waag halzen.


Het was een adembenemend mooie, maar super zware tocht. Eerst door de brandende zon, waar weinig vegetatie was. Mijn fles water was na een half uur al leeg, toen we nog aan het klimmen moesten beginnen! Gelukkig werd er onderweg een kokosnoot open gehakt en konden we daaruit drinken. Volgens mij heb ik nog nooit zo'n dorst gehad.



Echter, de vele mooie uitzichten maakten erg veel goed. De gids had ons echter al gewaarschuwd dat de paden modderig zouden worden en uitglijden niet te vermijden zou zijn. Dus een stevige tak gezocht en met Laura's schoenen aan omdat die van mij bij de Yumuri tocht kapot waren gegaan. Reden waarom Laura ook niet met mij mee kon lopen !


Het tweede stuk was nog redelijk goed te doen, totdat we bij allerlei beekjes kwamen die we, juist ja, moesten oversteken. Dus schoenen uit, broekspijpen omhoog en door het water heen, over glibberige keien die in het water lagen. Een heel avontuur!



Heel af en toe had onze wandelgroep geluk en kwam er een ossenwagen aan met jongetjes van een jaar of 7/8, die ons tegen een paar CUC hielpen oversteken. Daarnaast nog 8 beekjes te voet overgestoken!



Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij was dat we af en toe een kleine pauze hielden,  want het zweet liep van alle kanten van je lijf af. Dus echt een tropisch regenwoud klimaat. Bij een van de beekjes, die we later ook over moesten, mochten we even zwemmen.

Ons groepje


Tijdens deze tocht zagen we ook de kleinste kikker van het Caribisch gebied, zie foto.


Soms hadden we geluk en gingen we over met een ossenwagen. 


Aan het einde van de tocht kwamen we Sandro en de kinderen weer tegen, die ergens vlakbij het eindpunt stonden te wachten en het laatste stukje meegingen in de ossenkar.


Kapot, maar zeer voldaan reden we daarna naar onze Casa terug, waar ons een heerlijk maal stond te wachten. Terugkijkend: voor mij de mooiste en meest spectaculaire tocht!!!!!


Relax met ons mee met het laatste gedeelte van onze reis: Varadero: all inclusive om af te sluiten.

Varadero: op je luie gat van de zon genieten

$
0
0

Met een binnenlandse vlucht van Holquin naar Havana terug en daarna een autorit waren we einde van de middag in Varadero. Dit is waar de meeste mensen Cuba van kennen!


Varadero is gewoon een paar dagen op je luie gat zitten, cocktails drinken en relaxen. De all-inclusive hotels in Cuba zijn niet te vergelijken met Aruba, maar na een mooie rondtocht is het heerlijk om even op deze manier na te genieten. Hier wat foto's:





We kozen voor hotel Melia Varadero met luxe zwembaden en diverse restaurantjes. Toch viel de kwaliteit van het eten tegen. Al met al is het buffet restaurant, alhoewel massaal, het beste qua eten. Op zich houd ik niet van all-inclusive hotels, maar voor de kinderen wel heel fijn om na een lange rondreis even gewoon lekker te zwemmen. 's Avonds was er nog een "tribute" naar de Buena Vista Social Club, waar ik zelf toch wel erg van genoten heb.














Poseer foto van onze tiener! 


 Catamaran gehuurd en tochtje gemaakt










Ik eindig met te zeggen dat Cuba een fantastisch mooi eiland is. Veel armoede maar prachtige natuur, super vriendelijke, warme mensen en veel verrassingen. Ga niet alleen naar Varadero, want dan zie je niets van het eiland. Trek rond en eindig in Varadero. VIA CUBA!!!!!




Bezoek papa (opa Weijnen) in de paas vakantie

$
0
0
Samen fietsen met papa

Aankomst Reina Beatrix vliegveld

Voordat we 2017 afsluiten wil ik jullie nog een terugblik geven naar voorjaar 2017, toen papa op bezoek was op Aruba. Gekozen voor de paas vakantie, zodat ook de kinderen vrij waren om leuke dingen samen te doen.


"hiking"


wilde ezels 


We maakten mooie wandelingen (grote hobby van papa) en genoten van elkaars  aanwezigheid.






Nog steeds maken we grapjes over papa's witte benen, maar deze keer werd de lange broek voor een korte verruild, waardoor ook de beentjes wat Arubaanse zon proefden.





Natuurlijk ontbrak Park Arikok ook dit jaar niet, waar we onder meer Dos Playa bezochten.







Ook even langs de voormalige "Tunnel of Love", die nu dicht is vanwege de vleermuizen populatie.






De grotten, hoe klein dan ook, blijven leuk om te zien. Hier komen we zelf ook alleen als we bezoek hebben, dus extra leuk.






Lunch bij Boca Prins

Wandeling Arikok


Lemen Arubaans Cunucu huisje in Arikok



Indianen tekeningen






Als verrassing hadden we de Hyatt sunday brunch geboekt. Erg bekend op het eiland en zeer goed.
Hier was alles in paas sfeer versierd.



Klaar voor de paas brunch





Brunch




Wandeling door Oranjestad








Tenslotte gezellig met z'n allen wezen bowlen en een afscheidslunch bij Tierra del Sol, samen met de schoonfamilie.


Je ziet wel pap: ik ben het niet vergeten. Belofte maakt schuld. Toch een klein verslagje!




Op bezoek bij de President

$
0
0



Zoals ik in mijn vorige blog al schreef is einde van het jaar de tijd dat ik meestal mijn achterstallige blogs bijwerk. Zo miste ik ook nog mijn verslag over Washington DC, waar Sandro en ik in maart waren voor een paar dagen. 



Washington DC is dè monumentenstad. Maar de meeste kennen de stad natuurlijk van het Witte Huis en Capitol Hill. De temperatuur verschilt enorm van dag tot dag. De ene dag kan het 18 graden boven nul zijn en de dag erna opeens licht vriezen.



We maakten gebruik van de stadsfietsen, die je op vele plekken kunt pakken en inleveren. Zo kun je per fiets alle monumenten af en dat zijn er nogal wat.



Eigenlijk liggen ze allemaal rond "The Mall", waar je trouwens ook lekker kunt joggen. We bezochten voor de tweede maal deze stad, maar de monumenten blijven indrukwekkend om te zien. De Franklin Roosevelt Memorial, Jefferson M., Lincoln Memorial en de Martin Luther King Memorial en ga zo maar door. Schitterend om te zien.





Het Washington monument was nog steeds in renovatie, zodat we niet naar boven konden.



National Museum of Natural History


Als je van musea houdt: er zijn er talrijke. Wij bezochten er het National Museum of Natural History. Buiten het cardiologie congres heeft ook Sandro voldoende kunnen zien. Zo zijn we 's avonds naar het Ford's Theatre geweest voor een musical. Dit is het theater waar Lincoln werd vermoord.


En natuurlijk The White House
























Tenslotte hebben we genoten van de beroemde Cherry Blossom, waar de stad om bekend staat. Ondanks dat het pas maart was, kon je toch al aardig wat in bloei staan, getuige de foto's hier onder.







Neem zowel zomer als winterkleding mee, gezien de wisseling van temperatuur, als je deze stad wilt bezoeken.


Zo: jullie hebben aan de hand van de foto's hopelijk een aardig beeld gekregen van deze grote indrukwekkende stad. Tot de volgende blog!



Hiep hiep hoera: Angelo 13 jaar!

$
0
0

Maart was dè maand voor Angelo, die 13 jaar werd. En de jarige mag altijd het restaurant uit kiezen, wat de Italiaan bij de vuurtoren werd, met prachtig uitzicht (El Farro Blanco).  Daar hebben we heerlijk gegeten en geproost op onze bijna volwassen zoon.


Omdat het altijd leuk is terug te blikken begin ik eerst met wat baby foto's. Angelo is geboren in het Carolus Ziekenhuis in Den Bosch. Helaas bestaat zowel dit ziekenhuis als de gynaecoloog, Bart van Turnhout, niet meer meer. De Bosschenaren onder ons weten nog wel dat deze zeer geliefde specialist in december 2009 tijdens zijn werk overleed. Angelo werd in 2004 na een inleiding en een op het eerste gezicht gewoon lijkende bevalling, op het laatst toch met een spoed keizersnede geboren.

In het Carolus Ziekenhuis

Dit kleine hummeltje is nu dus alweer 13 jaar en heeft sinds kort (!) de baard in de keel, is langer dan zijn (kleine) moeder en heeft papa's schoenmaat.





Natuurlijk werd er nog gezongen in het restaurant voor hem: hij is dus echt in het zonnetje gezet.



Uitzicht El Farro Blanco restaurant





Hier nog net iets kleiner, maar nu 10 cm langer dan z'n moeder! 



Maar daar bleef het niet bij, want hij kreeg een SUPER kado: een laptop . En jullie zien wel aan zijn gezicht hoe blij hij daar mee was.






Het feest werd afgesloten met een tiener party in het weekend. Een snorkel catamaran tocht met zijn beste vrienden.











Want wat is er nu leuker als je op een tropisch eiland woont? In of op het water natuurlijk.
















Natuurlijk ook met snacks en drankjes aan boord en papa, mama en Laura ook mee op de boot. Wanneer weer Angelo??!!!!












Tot blogs!





Aruba International Regatta 2017

$
0
0

In augustus, net na de start van het schooljaar, was er weer de jaarlijkse Aruba International Regatta, waarbij Angelo meedeed in klasse A van het optimist zeilen. Tot en met  14 jaar mag je optimist wedstrijden doen, dus met zijn 13 jaar kon hij nog mee doen.


Angelo had boot nummer 3. De eerste dag hadden de kinderen pech: er was nagenoeg geen wind. Dag 2 maakte alles goed en dus werd besloten de eerste dag wat minder wedstrijden te doen en deze de dag erna in te halen. Gelukkig stond er toen wèl voldoende wind.



Na een aantal zeer spannende wedstrijden sleepte Angelo nog een prijs in de wacht, waar hij super blij mee was. Het waren 2 vermoeiende, maar super leuke dagen. Hieronder nog wat leuke foto's:

Klaar maken van de boten

Wachten op start sein








Uitleg route



Gewonnen prijs






Intussen heeft de zeilschool een paar mooie F11's kunnen aanschaffen, waar Angelo sinds oktober in vaart. Daarnaast heeft hij ook nog steeds les op de catamaran. Zeilen is en blijft zijn grote hobby. Wil je ook leren zeilen: kijk dan eens op de internetsite van Stichting Youth Watersport Aruba (SYWA).



Dagje Palm Island

$
0
0
Wachten op vertrek boot naar Palm Island

In augustus gingen we, ter afsluiting van de zomer vakantie 2017, nog een dagje naar Palm Island.


Zelf vind ik het nogal massaal. Je betaalt één prijs en daarvoor mag je zoveel eten en drinken als je wilt en gebruik maken van een aantal water activiteiten. Bedenk wel dat je behoorlijk hutje mutje ligt op je ligbedje daar, maar voor de kinderen is het wel even lekker om te snorkelen, van de zipline te gaan of op de bananenboot te gaan.


Laura had Brandon meegenomen, die ook op Colegio zit. Ze zijn een lange tijd samen geweest maar nu (eind 2017) alleen nog schoolvrienden. Het was een gezellige dag en voor we het wisten was het alweer 17:30 uur, het tijdstip waarop de laatste boot terug vaart van Palm Island naar de parkeerplaats.


Als "local" betaal je een goedkoper tarief, maar nog steeds is het niet goedkoop (rond de 100 Arubaanse florin voor een hele dag). Ga vroeg, zodat je ook daar kunt ontbijten, om alles uit de prijs te halen. Leuk voor een dagje, maar niet vaker dan 1x per jaar als je het aan mij vraagt...... Tot blogs.

Sandro (met wit UV shirt), klaar om te snorkelen


Waterpark 

Als God in Frankrijk

$
0
0

Na onze fantastische Cuba vakantie had Sandro besloten, nu onze reis toch via Miami ging, om daar nog 2 nachtjes heel luxe te verblijven. Dus had hij een junior suite in JW Marriott geboekt. De kinderen vielen direct in kat zwijm en al helemaal toen de room service kwam. En natuurlijk na een bijna internet loze Cuba vakantie weer volop mogelijkheid om te surfen op het web.



We hadden de Thriller boottocht gereserveerd waarmee we in "full speed" langs de huizen van de jet set voeren en onze haren helemaal overeind stonden, zodat de naam van de rit al snel eer aan deed.



Natuurlijk ook nog geshopt in de malls van Miami en verder heeft Sandro nog een onderdeel opgehaald voor de insecten hor in een buiten wijk. In die tijd hebben de kinderen even lekker gezwommen, want op een van de hoogste etage's was een zwembad met super vet uitzicht over Miami in ons hotel.








Uiteraard zijn de vele jachten in de haven jaloers makend, vooral als je ook nog een helicopter op het dak van zo'n boot ziet staan. Je waant je dus in Miami Vice. Sandro en ik waren hier al vaker geweest, maar voor de kinderen was het de eerste keer. Wel hadden ze South Beach al een keer eerder gezien.



FULL SPEED !!!!

Uitzicht vanaf verdieping zwembad 


Met vele tassen vol met kleding, die vervolgens "verstopt" moest worden in de koffers, keerden we - gelukkig zonder douane controles - terug op Aruba en konden we terug kijken op een fantastische Cuba reis met nog 2 luxe dagen Miami er achter aan. Super toch?



Sandro's 47e verjaardag

$
0
0

19 september was het dan zover. Sandro werd 47 jaar. Met de werktas al op de ontbijttafel, maar nog wel op tijd voor een verjaardag kus, ontbijt èn kadootjes. Een fietshelm voor zijn nieuwe mountainbike, een stoere boxer short en een bidon voor op de fiets. 





 Daarna snel naar het werk, waar ik had geregeld dat er in de loop van de ochtend gebak bezorgd werd. 's Middags betijds naar huis voor een verjaardagsborrel, samen met zijn ouders en het gezin, om daarna heerlijk uit eten te gaan. Dat laatste is traditie: op verjaardagen gaan we altijd uit eten.



Het werd een gezellige avond, waar we nog lang van hebben nagenoten. Carpe diem, want met mijn oog heb ik wel gemerkt dat je van dag tot dag moet leven en vooral genieten. En dat we genoten hebben is zeker. Op naar de 48 Sandro. Nog even en dan moeten we Abraham voor de deur zetten!!!!






Sint op Aruba: pakjesavond 2017

$
0
0


Een traditie die wij altijd in ere houden is de jaarlijkse pakjesavond op 05 december . Ook al wonen we op Aruba, ook in de tropen vieren we Sinterklaas. Dit jaar hadden we voor het eerst lootjes getrokken via www.lootjestrekken.nl en dat was zeer goed bevallen. Je kunt aangeven wie je niet wilt trekken (bijvoorbeeld degene die je vorig jaar had getrokken) en je trekt uiteraard niet jezelf, iets waar we vorig jaar met de papieren lootjes mee zaten. Hieronder een foto van mij uit 1974, waarin ik trots op de foto sta met de gewonnen sinterklaas pakjesboot, die de hele klas in elkaar had geknutseld. De rechter foto kan ik er niet af krijgen, maar toch wel leuk om te laten zien. Dat is het huis waar ik vanaf kleuter tot 8 jaar gewoond heb in de Weezenhof te Nijmegen. Met mama en broertje Remko in de baby wagen. Waar blijft de tijd he?! Ook altijd sinterklaasviering bij oma en opa in Helmond, waarbij we om de tafel dansten op sinterklaasmuziek in afwachting van de Goed Heiligman. 




Terug naar december 2017, want bij een kado hoort natuurlijk ook een gedicht, dat voor sommigen weer behoorlijk stoeien was om op tijd af te hebben. Maar wat hebben we gelachen om de leuke, vaak ietwat cynische teksten. Iedereen had zijn best gedaan.


Uiteraard ook traditionele sinterklaas muziek op en pepernoten op tafel. Doet me denken aan vroeger, toen dat ook altijd de leukste en spannendste avond van het jaar was. Papa ging toen altijd even kijken of Sinterklaas er al aan kwam en terwijl hij weg was hoorden we altijd geklop op de deur en werden er pepernoten naar binnen gestrooid. Vervolgens dan de zoektocht naar de kado mand, die altijd op zolder verstopt lag. En papa: die kwam maar terug, want hij had Sint nog niet gezien.





Binnenkort komt de sinterklaas elpee zoals we die vroeg thuis hadden naar Aruba. Ik zie de kaft nog voor me. Hij kwam eens per jaar tevoorschijn en ik ken natuurlijk alle liedjes uit mijn hoofd. Vooral nu ik op Aruba woon krijg ik traantjes als ik rond begin december weer de Nederlandse sinterklaasmuziek hoor. Dan denk ik terug aan de leuke avonden die ik als kind had op 5 december. Die zal ik nooit vergeten en mijn kinderen straks ook hopelijk niet. Maar het is alweer bijna oudejaarsavond als ik dit schrijf, dus....


Sint heeft alweer teveel gepraat
vandaar dat hij jullie nu weer verlaat

De volgende blog nadert snel
want dat Sint achter is met schrijven weet hij wel.

Liefs Sint.


Viewing all 181 articles
Browse latest View live